Inobasyon at pananaw: Solusyon sa kakulangan sa pabahay sa Africa

Ayon sa Global Watch | 2025-10-28

Humaharap ang Africa sa napakalaking kakulangan sa pabahay na umaabot sa 53 milyong yunit, isang krisis na patuloy na lumalala taun-taon sa doble o higit pang porsyento, habang 40,000 katao ang lumilipat sa mga lungsod araw-araw. Sa populasyong mahigit 1 bilyon at sa bilis ng urbanisasyon na muling humuhubog sa kontinente, higit kailanman ay napakahalaga ng pagkakaroon ng abot-kaya at inklusibong pabahay.

Ngunit ang hamong ito ay nagbubukas din ng isang walang kaparis na pagkakataon. Sa pamamagitan ng pagtanggap sa mga makabagong paraan ng pagpopondo, mga estratehikong pakikipagtulungan, at pinagsamang urban planning, maaaring lampasan ng Africa ang tradisyonal na modelo ng pag-unlad at makalikha ng mga sustenableng lungsod na magbibigay ng trabaho, aakit ng pamumuhunan, at magpapasigla sa ekonomiya. Ang solusyon ay hindi lamang nakasalalay sa pagtatayo ng mga bahay, kundi sa muling pag-iisip kung paano maaaring maging makina ng paglago at oportunidad ang mga lungsod para sa susunod na henerasyon.

Nakababahala ang mga numero. Upang matugunan lamang ang kasalukuyang kakulangan sa pabahay, kakailanganin ang mahigit $1.4 trilyong pamumuhunan, batay sa konserbatibong pagtataya na $25,000 kada bahay. Hindi pa kasama sa halagang ito ang milyun-milyong karagdagang yunit na kakailanganin habang patuloy na lumalaki ang populasyon ng Africa. Pinalalala pa ng krisis ang mahinang urban planning, kakulangan sa imprastruktura, at laganap na mga informal settlement na salat sa mga pangunahing serbisyo tulad ng tubig, kuryente, at sanitasyon.

Binuo ng Shelter Afrique ang isang makabagong balangkas na tinatawag na VIRAL (Vision, Institutions, Regulations, Actors, at Local Initiatives) upang suriin at tugunan ang mga hamon sa pabahay sa mas malawak na pananaw. Kinikilala ng pamamaraang ito na ang sustenableng pagpapaunlad ng pabahay ay nangangailangan ng masusing koordinasyon sa pagitan ng iba’t ibang stakeholder at antas ng pamamahala.

Nagsisimula ang balangkas sa pagtatakda ng malinaw na pananaw para sa urban development, at kasunod nito ang pagpapatibay ng kapasidad ng mga institusyon upang maisakatuparan ito. Tinitiyak ng mga reporma sa regulasyon na ang mga polisiya ay sumusuporta at hindi humahadlang sa pag-unlad. Samantala, ang pagtukoy sa mga tagapagpatupad mula sa mga ahensya ng pamahalaan hanggang sa mga pribadong developer ay lumilikha ng pananagutan. Binibigyang-diin naman ng mga lokal na inisyatiba ang sama-samang paglikha ng mga solusyon sa pamamagitan ng public-private partnerships na pinagsasama ang access sa lupa ng pamahalaan at ang kaalaman at pamumuhunan ng pribadong sektor.

Public-private partnerships: Susi sa malawak na saklaw

Dahil sa kakulangan ng pamumuhunang umaabot sa trilyong dolyar, lumilitaw ang public-private partnerships (PPPs) bilang pinakamakatwirang solusyon upang makamit ang mas malawak na saklaw. Maaaring maglaan ang mga pamahalaan ng abot-kayang lupa, habang ang mga development bank tulad ng Shelter Afrique ang nagmomobilisa ng pondo at pumipili ng mga developer na may kakayahan.

Matagumpay ang modelong ito sa mga bansa tulad ng India, kung saan ang merkado ng pabahay ay umabot na sa higit $800 bilyon sa pamamagitan ng mga estratehikong PPPs na nagkakaloob ng mga bahay sa halagang humigit-kumulang $5,000.

Sa Africa, nagpapakita na ng tagumpay ang ilang paunang programa. Ang digital platform ng Kenya na Boma Yango ay nag-uugnay sa supply at demand ng pabahay habang sumusuporta sa pagpapaunlad ng 120,000 yunit. Nakipagtulungan ang Senegal sa Shelter Afrique para sa 3,000 yunit ng pabahay, samantalang nagpaplano ang Gabon ng isang buong bagong lungsod na may 2,800 yunit bilang panimulang hakbang.

Ang pinakamakabagong aspeto ng estratehiya sa pabahay sa Africa ay ang pagsasama nito sa mas malawak na pagpapaunlad ng ekonomiya. Muling iniisip ang mga lungsod hindi lamang bilang lugar na tinitirhan, kundi bilang mga tagapagpaunlad ng turismo, lumikha ng trabaho, at umaakit ng mamumuhunan.

Pinag-aaralan ng Rwanda ang pagpapaunlad ng isang bagong lungsod sa paligid ng isang basketball arena na itinayo sa pakikipagtulungan ng NBA Africa, habang ang mas maliliit na bansa tulad ng Djibouti ay inuugnay ang urban development sa mga oportunidad sa turismo.

Kinikilala ng pamamaraang ito na ang pagpapaunlad ng pabahay ay may epekto sa buong ekonomiya. Lumilikha ang mga proyektong konstruksyon ng trabaho para sa mga mason, electrician, at tubero, kasabay ng pagpapasigla ng demand para sa lokal na materyales. Layunin nito na mapanatiling may trabaho ang kabataan ng Africa sa sariling kontinente, sa halip na migrasyon na may kaakibat na panganib patungong Europe.

Pagtugon sa rural-urban migration

Marahil ang pinakamahalaga, tinutugunan ng bagong pamamaraang ito ang ugat ng migrasyon patungong lungsod sa pamamagitan ng pagpapabuti ng kalagayan sa kanayunan. Ang orihinal na mandato ng Shelter Afrique, na itinatag noong 1982, ay tugunan ang krisis sa pabahay sa lungsod na dulot ng migrasyon patungong lungsod pagkatapos ng kalayaan. Ngayon, lumawak na ang pokus nito upang matiyak na ang mga tao ay may access sa disenteng pabahay na may pangunahing imprastruktura saan man nila piliing manirahan.

Ito ay nangangailangan ng koordinasyon sa pagitan ng maraming African development institutions sa pamamagitan ng Alliance of African Multilateral Financial Institutions (AMFI), na nagbubuklod sa mga espesyal na bangko upang maghatid ng pinagsamang solusyon sa iba't ibang sektor.

Sa hinaharap, nakikita ng mga lider ng Africa ang isang kontinente na walang barong-barong at may mga lungsod na nagsisilbing atraksyon para sa pamumuhunan at oportunidad. Ang maambisyosong layuning ito ay nangangailangan ng patuloy na inobasyon sa pagpopondo, teknolohiya, at urban planning.

Ang mga digital platform ay nag-uugnay sa mga diaspora investor sa mga oportunidad sa pabahay sa kanilang sariling mga bansa, habang ang mga produktong Islamic finance ay nagbibigay ng etikal at abot-kayang paraan ng pagpopondo.

Ang krisis sa pabahay sa Africa ay isa ring pinakamalaking oportunidad nito. Sa pamamagitan ng pinagsamang mga pamamaraan na nag-uugnay sa pagpapaunlad ng imprastruktura, paglikha ng mga trabaho, pagpapalago ng ekonomiya, at pagsusulong ng inklusibong lipunan, maaaring maitayo ng kontinente ang mga lungsod na kayang makipagkumpitensya sa kahit alinman sa buong mundo.

Ang pundasyon ay itinatayo ngayon sa pamamagitan ng makabagong pakikipagtulungan, estratehikong pagpopondo, at visionary na pagpaplano. Ang tanong ay hindi kung kayang lutasin ng Africa ang krisis sa pabahay, kundi kung gaano kabilis nitong mababago ang hamong ito upang maging katalista para sa pagbabago sa buong kontinente.