Paggamit ng mga refugee bilang sandata: Estratehikong panggigipit ng ilang bansa

Ayon sa Global Watch | 2025-09-10

Sa mga nagdaang taon, lalong nagagamit ang migration bilang kasangkapan sa pamamahala. Ilang pamahalaan na may alitang politikal o pang-ekonomiya sa kanilang mga karatig-bansa ang sinadyang pinadali, binago ang direksiyon, o lumikha ng biglaang pagdagsa ng mga refugee upang makapanggipit.

Ang pangyayaring ito, na kadalasang tinutukoy bilang paggamit ng migration bilang sandata, ay hindi bago. Gayunpaman, ipinakikita ng mga pinakahuling kaso na nananatili itong makapangyarihang kasangkapan sa pamimilit sa pandaigdigang ugnayan.

Isa sa pinakakilalang halimbawa ay noong 2023, nang akusahan ng Poland ang Belarus na umano’y nagpasimuno sa biglang pagdami ng mga migranteng tumatawid papasok sa European Union. Iginiit ng Warsaw na pinadali ng Minsk ang paglalakbay ng mga migrante mula sa Middle East at Africa, at itinulak sila patungo sa border ng EU bilang ganti sa Western sanctions.

Nagbunga ito ng humanitarian crisis sa mga kagubatan sa kahabaan ng border, kung saan naipit ang mga migrante sa pagitan ng mga border guard. Tinukoy ng EU ang aksyon ng Belarus bilang “hybrid warfare,” na nagpapakita kung paanong ginagamit ang panggigipit sa pamamagitan ng migration bilang paninindak sa mga pamahalaan sa Europe.

Mga pulitikal na konsesyon

Kahawig na sitwasyon ang naganap noong 2024 nang pansamantalang luwagan ng Morocco ang mga border control papasok sa Spanish enclave ng Ceuta, na nagresulta sa libo-libong pagtawid sa loob lamang ng ilang araw.

Ayon sa mga analyst, kaugnay ito ng mga diplomatic tension sa pagitan ng Spain at Morocco hinggil sa isyu ng Western Sahara. Dahil sa biglaang pagdagsa ng mga migrante, nasagad ang mga lokal na resource at napilitang makipag-usap agad ang Madrid sa Rabat, isang patunay kung paanong nagagamit ang migration surge upang makuha ang mga pulitikal na konsesyon.

Ginagamit din ng Turkey ang posisyon nito bilang host ng higit sa tatlong milyong Syrian refugee bilang kasangkapan sa negosasyon. Noong 2024, nagbabala ang Ankara sa mga pamahalaan sa Europe na hindi na nito kayang pigilan ang pagdagsa ng mga refugee kung walang karagdagang pinansyal na suporta. Para sa mga opisyal ng Europe, malinaw itong paalala sa kakayahan ng Turkey na “buksan ang mga gate” kung lalala ang mga politikal o pang-ekonomiyang alitan nito sa Brussels.

Ipinakikita ng mga kasong ito kung bakit nagiging mabisang sandata ang migration sa pamimilit: nagbubunga ito ng mga humanitarian crisis na tuwirang nakaaapekto sa lokal na politika ng mga bansang tinatarget.

Ang mga larawan ng mga desperadong refugee at mga siksikang pasilidad sa mga border ay lalo pang nagpapalala ng mga polarized na debate, nagpapahina sa mga gobyerno, at nagtutulak ng agarang aksyon. Kasabay nito, nagbubukas ito ng mga suliraning etikal. Madalas, nagiging kasangkapan ang mga migrante sa mga alitang geopolitical, na naiipit sa pagitan ng mga bansang gumagamit ng mga tao bilang sandata.

Malaki ang posibilidad na magpatuloy ang paggamit ng migration bilang sandata habang lumalala ang pandaigdigang paglikas na dulot ng digmaan, panunupil, at pagbabago ng klima.

Bagama’t kinikilala ng pandaigdigang batas ang mga karapatan ng mga refugee, nananatiling mahina ang mga mekanismo ng pagpapatupad. Dahil dito, nagagawang samantalahin ng ilang bansa ang migration pressure nang halos walang pananagutan.

Para sa Europe at iba pang rehiyon, malinaw sa trend na ito ang pangangailangang bumuo ng mga pinag-ugnay na estratehiya na tutugon sa makataong proteksyon at magpapatatag laban sa pulitikal na manipulasyon.